historia centralnego banku bahamów
Bank Centralny Bahamów został utworzony 1 czerwca 1974 roku, aby wykonywać niezależne funkcje nadzoru polityki pieniężnej i sektora finansowego powierzone Bahamom po uzyskaniu niepodległości politycznej od Wielkiej Brytanii w 1973 roku.
Przed utworzeniem Banku w 1919 r. powstała Rada Walutowa, która ograniczała się głównie do emisji waluty. Era Currency Board obejmowała wczesną ewolucję pojawienia się Bahamów jako międzynarodowego centrum bankowego w 1960 roku i związane z tym wyzwania związane z niedoskonałościami ustawodawstwa w celu właściwego uregulowania i nadzorowania tych działań. Chociaż pewną ulgę zapewniła ustawa o regulacji banków i spółek powierniczych (1965), która nakazywała bankom rygorystyczne wymogi licencyjne i operacyjne, uznano, że potrzebny jest bardziej znaczący organ instytucjonalny do nadzorowania szybko rozwijającego się sektora bankowego.
Ta potrzeba alternatywnego rozwiązania instytucjonalnego z uprawnieniami ustawowymi stała się jeszcze bardziej widoczna w związku z burzliwymi wydarzeniami na światowych rynkach finansowych, naznaczonymi dewaluacją funta szterlinga w 1967 r., z którym powiązana była lokalna waluta. W oparciu o pojawiające się silne powiązania handlowe ze Stanami Zjednoczonymi, rząd oddzielił dolara bahamskiego (dawniej funta) od powiązania z funtem szterlingiem i ustanowił walutę na równi z dolarem amerykańskim. Działanie to spowodowało jednak ogromne straty kursowe dla banków, które wobec braku alternatywnych możliwości inwestycji krajowych trzymały większość swoich aktywów w saldach funta szterlinga.
Wydarzenia te doprowadziły do upadku Rady Walutowej, która ustąpiła miejsca ustanowieniu Bahamów Monetary Authority (BMA) w 1968 roku. Urząd przejął łączne ryzyko kursowe kraju, wykupując nadwyżki sald walutowych banków krajowych na dolary bahamskie, ustanowił dobrowolny system wymogów dotyczących rezerw obowiązkowych dla banków rozliczeniowych i rozpoczął licytację bonów skarbowych jako alternatywnej inwestycji krajowej dla instytucji finansowych.
Pomimo rozszerzonej roli, w tym organu nadzorczego, poważnym niedociągnięciem BMA był brak uprawnień prawnych do stosowania aktywnych środków polityki pieniężnej. Ta fundamentalna słabość stała się wyraźna pod koniec lat 1960., kiedy Urząd nie był w stanie sprawować kontroli nad krajową ekspansją kredytową w celu skorygowania pogarszającej się sytuacji bilansu płatniczego. Dziesięć lat później, w 1970 roku, niedobór został jeszcze bardziej zwiększony, gdy globalna gospodarka walczyła ze światową recesją, spowodowaną kryzysem naftowym OPEC. Te i inne wydarzenia doprowadziły do ostatecznego ustanowienia bahamskiego banku centralnego.
BYLI GUBERNATORZY
pierwszy prezes CENTRALNEGO BANKU BAHAMÓW
T. BASWELL DONALDSON, CBE
Gubernator (czerwiec 1974 - maj 1980)
T. Baswell Donaldson został mianowany pierwszym prezesem Banku Centralnego Bahamów i prezesem zarządu 1 czerwca 1974 r., wcześniej pełnił funkcję dyrektora (1968-1972) i przewodniczącego (1972-1974) Bahamas Monetary Authority. Pan Donaldson rozpoczął swoją karierę jako asystent sekretarza w Ministerstwie Finansów, a następnie pełnił funkcję kontrolera wymiany. W 1973 roku został odznaczony Komandorem Najwspanialszego Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE). Po ustąpieniu z pracy w Banku Centralnym pan Donaldson pełnił funkcję przewodniczącego Commonwealth Bank, Komisji Papierów Wartościowych i Rady Kolegium Bahamów. Pełnił również funkcję ambasadora Bahamów w Stanach Zjednoczonych.
SIR WILLIAM C. ALLEN, KCMG
Gubernator (czerwiec 1980 - styczeń 1987)
Sir William Allen dołączył do Bahamas Monetary Authority jako kierownik ds. badań w 1970 roku. W 1974 r. został mianowany zastępcą prezesa Banku Centralnego, następcą Urzędu. Został gubernatorem 1 czerwca 1980 po rezygnacji Timothy'ego Baswella Donaldsona ze stanowiska. Po rozległej karierze w bankowości i finansach, Sir Allen pracował w rządzie Bahamów jako minister stanu w Ministerstwie Finansów i Planowania, a następnie jako Finanse i Planowanie. W 2000 roku Sir Allen został Rycerzem Komandorem Najwspanialszego Orderu Świętego Michała i Jerzego (KCMG).
JAMES H. SMITH, CBE
Gubernator (luty 1987 - styczeń 1997)
Pan James Smith został mianowany prezesem Banku Centralnego Bahamów w dniu 1 lutego 1987 roku. Pan Smith wcześniej pełnił funkcję stałego sekretarza i sekretarza ds. dochodów w Ministerstwie Finansów, gdzie był aktywnie zaangażowany w rozwój polityki fiskalnej. Po zakończeniu pracy w Banku Centralnym Smith został senatorem i ministrem stanu w Ministerstwie Finansów. Pełnił również funkcję ambasadora ds. handlu i prowadził misje w różnych krajach. Pan Smith został nadany Komandorem Najwspanialszego Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE) w 2000 roku.
JULIAN W. FRANCIS, CBE
Gubernator (luty 1997 - maj 2005)
Pan Julian W. Francis został powołany na stanowisko zastępcy prezesa i członka Rady Dyrektorów Banku w 1993 r., po udanej karierze bankowej w Paryżu we Francji, a wcześniej na Bahamach Pan Francis został mianowany prezesem Banku Centralnego Bahamów w dniu 1 lutego 1997 r. W 2000 roku Franciszkowi przyznano tytuł Komandora Najwspanialszego Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE).
WENDY M. CRAIGG, CBE
Gubernator (czerwiec 2005 - grudzień 2018)
Pani Wendy Craigg została mianowana pierwszą kobietą na stanowisku prezesa Banku Centralnego Bahamów w dniu 1 czerwca 2005 roku, po pełnieniu funkcji zastępcy prezesa Banku Centralnego w latach 1997-2005. Pani Craigg rozpoczęła swoją karierę jako bankier centralny w 1978 r., kiedy została mianowana młodszym ekonomistą w dziale badań, a następnie awansowała na ekonomistę w 1980 r., zastępcę kierownika działu badań w 1984 r., pełniącego obowiązki kierownika w 1989 r. i kierownika w 1991 r. Pełniła funkcję starszego menedżera od 1996 r. do czasu mianowania jej na stanowisko zastępcy gubernatora. W 2008 roku pani Craigg otrzymała tytuł Komandora Najwspanialszego Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE).